Stundum furða ég mig á þeirri kaldhæðni alföðursins að hafa ekki séð til þess að ég, fyrir 31 ári, kæmist ekki lengra í þróunarsögu lífsins, en beint í lakið í svefnherbergi foreldra minna...
Nokkrar manneskjur (ég segi nokkrar af því að það hljómar betur en "mamma og pabbi") hafa á ævi minni sagt að þeim finnist ég fullkomin. Þótt ég hafi nú ekki sannfærst, þótti mér notalegt að heyra þetta en það er eins og lífið hafi gert það að markmiði sínu að sanna að þessar manneskjur hafi rangt fyrir sér!
Það er óvinnandi verk að fara að telja upp alla galla mína hér á þessu bloggi, en langar mig þó að deila með ykkur nýjasta kvilla Mattheu.
Þegar bílar eru ekki að keyra á mig, eða krabbamein að læðast aftan að mér, fæ ég hrottalegt ofnæmi. Ekki bara fyrir frjókornum, heldur útbrot og kláða um allan líkamann vegna ódýrs þvottaefnis. Innkirtlar hafa verið fjarlægðir einn af öðrum og munnvatnskirtlar stíflast svo annars lýtalaust andlit mitt fær á sig lögun rassgats.
Margir sem ekki þekkja harðjaxlinn Smattheu, halda að ég sé svo viðkvæmt blóm að ekki megi tala um styrkingu Nasdaq vísitölunnar án þess að ég felli tár. Einnig hafa heilög tár fossað af mínum hvarmi á óheppilegum stundum eins og foreldraviðtölum ofl. Allt þetta án þess að sálin verði þess vör.
Já, í dag fékk ég sem sagt læknisfræðilega skýringu á daglegu táraflóði mínu.
Líklega hefur önnur geislajoðmeðferð mín, ef ekki báðar, séð til þess að þurrka upp slímhúð mína á þann hátt að meðan aðrir geta starað í 15 sek. án þess að blikka, get ég í mesta lagi 6 sek.! Þetta er mikilvæg staðreynd sem þið vissuð ekki um mig en vitið nú. Hah!
Ég er með eilífðar x-leyfi á allar störukeppnir héðan í frá.
Þar sem þetta er ólæknandi en mögulega hægt að slá á þetta með gervitárum og augndropum hvers konar, þarf ég viðbyggingu á lyfjaboxið mitt, spes fyrir augnsvæði hinnar annars fullkomnu Mattheu.
Til að klekkja út vonlausa stöðu mína í baráttunni við þurrkubletti augnanna bað læknirinn mig að vera nú duglega að blikka...hratt, oft og miiikið til að halda augunum rökum!
Akkúrat það sem vantaði upp á flekklaust útlit mitt og framkomu.
Einmitt!!!!!
Eftir matarboð í vesturbænum í kvöld, rúntuðum við Gunni að Gróttu. Rómantíska kattakonan, ég, átti von á samræðum um ástina, lífið og tilveruna; að minn kæri myndi halla sér að mér og hafa orð á því hversu vel ég passaði við hið magnaða sólarlag... Þegar við vorum sest á stein við sjóinn og ég fann að á þessari stundu fengi ég svar við spurningunni um tilgang lífsins, opnaði Gunnsi skoltin og ruddi út úr sér þessar mjöög svo órómantísku setningu: "Í dag, þegar ég var í golfi, gleypti ég flugu, hún festist í hálsinum á mér og stakk mig!"
Rómantíkurbaninn Gunni
