Eign þvottahúss spítalanna

Jább það er ég! Alveg frá toppi til táar. Þrátt fyrir að ég hafi nú sterklega á tilfinningunni að þvottahús spítalanna kæri sig alls ekkert um að eiga mig!
Allavega er pokinn í óhreinatauskörfunni minni úr sykri til að hægt sé að demba öllu draslinu beint í vél og enginn þurfi að snerta á sýktum spjörum mínum.
Ég sem hef sjaldan tekið mig betur út. Síðu, niðurþröngu nærbuxurnar vinna þannig með stuttu afa-sniðnu nærbuxunum að þær draga hvora aðra niður. Þannig að í gegnum gula kartöflusekks-sloppinn minn þarf ég að kafa á mínútu fresti til að hífa öll herlegheitin upp um mig! Lukka í ólukkunni að ég fái ekki að spranga hér um gangana og dilla skönkunum, þess í stað sit ég í turnherbergi mínu og get ekki einusinni beðið eftir því að prins komi og frelsi mig. Ef ég myndi skella lokkaflóði mínu út um gluggann og ætla að bíða þess að prinsinn á hvíta hestinum klifraði upp, gæti ég þurft að bíða ansi lengi því ég er, jú, eitruð!!

Bloggleysi síðustu daga/vikna kemur til af ýmsu. Þó sérstaklega þeirri staðreynd að ég hef haldið mig nær alla páskana í sveitasælunni hjá Ragnhildi syss og co, sofið og borðað til skiptis og verið nánast símasabands og tölvulaus. Ég gat mokað mér á KK og Ellenar-tónleika með Hlédísi og Sigrúnu á Hótel Búðum en þar með var þátttöku minni í menningar eða skemmtiviðburðum páskahátíðarinnar lokið. Ef sundferðir, spilakvöld eða spjallhittingur var planaður eftir kl 22 á kvöldin, var Matthea B-manneskja Sigurðardóttir að játa sig sigraða fyrir hinum snemmsækna A-manneskja svefni! Hrikalegt alveg.
Og nú er ég hingað komin. Á krabbameinsdeild 11 E, stofu 12 sem allir óttast að koma nálægt, matarbakkar eru lagðir fyrir utan hurðina og eins er með hreinan tískufatnað, beint úr þvottahúsi allra landsmanna. Allt er reynt til þess að líf manns breytist sem minnst við svona innlögn..þeir eru með iðnaðarmenn beint fyrir utan gluggann hjá mér hér líka!!! Og Hlédís, veistu hvað..þessir eru sko líka með bor..alveg fyrir allan peninginn!
Mér finnst þetta nokkuð gaman. Var að hugsa um það í morgun, eftir að ég keyrði pabba og félaga hans út á flugvöll (þeir voru að fara til Spánar í golfferð) að mér liði eins og þegar ég kom heim úr göngunni okkar upp í Reykjadal þarsíðasta sumar. Sólin var komin upp, fuglar sungu, fáir á ferli og allt af vakna. Vor í lofti og sumarið framundan.

Þar sem lítið er að gera hér í lítilli einangraðri stofu, á ég von á því að blogga mikið og þá kannski sérstaklega um það sem ég hugsa um núna, þegar ég hef svo góðan tíma til að hugsa.
Núna lítur allt út fyrir að ég verði hér aðeins fram á föstudag því það er víst röð af fólki sem vill láta myrða frumur í hálsinum á sér með þessum hætti (eða kannski bara þreyttar húsmæður/feður sem eru hvíldinni fegin). Í gær var mér sagt að ég færi í fyrsta lagi heim á laugardaginn..en þetta skýrist allt á næstunni.
Bæjó-í bili þó!