Lyfleysa

Hver man ekki eftir Síþreyttheu um páskana í fyrra sem höndlaði lyfjaleysi með því að sofna hér og þar..aaaðallega þar!
Þar sem örlögin fóru um mig mjúkum höndum síðast og enginn stór skandall átti sér stað í lyfjaleysinu, ákvað læknirinn minn að grípa inní og taka mig aftur af lyfjunum, nú á jóladag!
Ég á svo að fá smá geislajoðsýnishorn í janúar til þess að kanna stöðuna á skjaldkirtlinum (eða vonandi skjaldkirtilsleysinu)og fæ svo meðhöndlun í framhaldi af því.
Sem sagt mega gestir og gangandi aftur eiga von á því að ég gráti þegar ég ætla að hlæja, gleðjist óvart í stað samúðar þegar fólk gleymir hlutum (sorry Hlédís), kveiki á miðstöðinni þegar ég ætla að lækka í útvarpinu og klóri mér þegar ég þarf að hnerra!!
Já örlögin hafa aftur gefið mér hormónalegt frelsi til að láta tilfinningarnar sveiflast í óvæntar áttir, og koma þannig með æsispennu í líf mitt og minna nánustu (Gunni þunni verður þrítugur á tímabilinu, spennandi að vita hvernig hormónatryppið Matthea höndlar það;)
Á morgun hefst langþráð jólafrí...hipp hipp húrreiii, hipp hipp húrreiii, hipp hipp húrreiiiiiiiiiiii!