Ási no-kommentari, þessi færsla er tileinkuð þér!

Kannist þið við að sjá bara berjaling þegar þið lokið augunum eftir góðan berjamó, kannski kindur eftir réttir o.s.frv. -Ég sá fyrir mér fljúgandi húsgögn á laugardagskvöldinu. Sófa, ísskápa, eldavélar, hillur... Já Gunninn minn er loks alveg fluttur til mín og laugardagurinn fór í flutninga. Þetta annars frekar ágæta samband okkar stóð á brauðfótum seinnipart þessa dags. Ég áttaði mig engan veginn á því hversu mikill áhættuþáttur ísskápsburður er í sambandi fólks. Eftir að hafa rogast með hálfa búslóð milli íbúða kom að bévítans ísskápnum. Fyrst af 2. hæð Barmahlíðarinnar..og þá reyndi á. Þegar Gyða Sól (ég) ætlaði að massa skápnum úr bílnum og upp á 3. hæð, sagði G minn stopp. Sagðist ekki vita hvort sambandið þyldi álagið sem fylgdi því að koma helv. ísskápnum upp í íbúð. Vildi hringja í vin. Ég var nú aldeilis ekki á því, enda var þetta á þeim tímapunkti þegar ég stóð enn í þeirri trú að eitthvað af bingóvöðvum mínum væru í alvöru vöðvar... Við bisuðum ísskápnum út úr bílnum og í gleði minni yfir því að lofta þessu romsaði ég út úr mér hversu létt þetta væri í rauninni, alls ekki eins erfitt og mig minnti..bla bla bla.. engin viðbrögð hinu megin við ísskápinn, svo ég gægðist yfir ferlíkið og varð litið á Gunna, sem hélt á aftari endanum (sem sagt með allan þungann) og frystihólfsmeginn í þokkabót..reeehennsveittur og ekki alveg á því að taka undir með verðandi sambýliskonu sinni hversu einstaklega létt og löðurmannlegt þetta væri eftir allt saman...

Svo hef ég verið einstaklega utan við mig undanfarna daga. Hlésí mín, unglingurinn á heimilinu, fór í aðlögun á annað heimili og mér líður eins og ég hafi sett barnið mitt á leikskólann og það sé bara alls ekkert að sakna mín og ætli sér bara ekkert að koma heim. Já, Hlés býr núna í Bogahlíðinni með Helgu og nú labba ég um stofuna mína, tek kannski upp eins og einn og einn brjóstahaldara sem Hlés mín hefur tætt sig einhverntímann úr (hefur þessa tilhneigingu þessi elska) og finnst skrítið að hafa hana ekki hérna í stofunni hjá mér...buhuu..
Já skrítnir þessir dagar. Ég labbaði næstum inn í menntamálaráðuneyti í dag, eftir vinnu í landb.ráðun. Mig minnti nefninlega að ég hefði lagt bílnum einhversstaðar þar, svo þegar ég fattaði hvert ég væri komin, fussaði ég upphátt og snarsnéri mér við, beint í flasið á einhverjum sakleysingjanum sem hafði labbað fyrir aftan mig.
Já, þessa dagana þarf soldið sterk bein til að vera ég, krabbalæknir á mánudaginn og á ég ekki von á neinu öðru en allt komi vel út þar, segir ábyggilega að það sé ekkert að mér, ég sé bara svona dofin!!