Kjellingalíf

Líf Mattheu hefur verið mjög rútínukennt að undanförnu. Okkar allra vegna hefur bloggið verið í lægð því enginn hefur gaman að því að lesa um tilbreytingalausa daga kjellingalífs sérkennara í Laugarnesinu...eða hvað?? ;) Öðru hverju gerist þó eitthvað skemmtilegt, en einhverra hluta vegna á það almennt við um líf annarra en mín. En getur bloggsíðan mín nærst eingöngu á gleðigöngu samferðamannanna? Þetta er þó ekki eina afsökunin fyrir bloggleysinu, því þolinmæði kemur þarna líka sterk inn. Einhver segir að kennarar séu byggðir upp á þolinmæði, en það á greinilega ekki við um mig. Tölvugarmurinn minn hefur tekið alla gleði úr því að sitja á síðkvöldum, spjalla á msn og blogga. Það er fyrst núna síðustu daga sem ég hef áttað mig á því að það er alls ekkert eðlilegt að bíða í korter eftir að tölvan ræsir sig, annað korter eftir að opna netið sem dettur svo út á 5 mín fresti. Eftir fjórtánþúsundasta píkuskrækinn(eða tröllaöskrið öllu heldur) innan úr stofu, rölti hinn pollrólegi Gunni sér í tölvubúð og bætti við einni enn fartölvu á heimilið. Og nú ríkir friður á heimilinu og nemendur mínir fá alla mína þolinmæði óskerta. Og nú blogga ég:

Ásdís kom heim úr Tælands/Kambodíu reisu sinni og bætti birtu í skammdegisþrungið hjarta mitt

Minn gullfallegi og skemmtilegi guðsonur Arinze Tómas átti afmæli og öll Ástralía fagnaði með honum-(og ég líka hér heima)
Íris mín og Halli fjölguðu mannkyninu og bættu typpaling í strákahóp ættarinnar

Ooog við Hlédís drifum okkur austur á hátíðina Norður Vík 2008!

Hér eru frænkurnar Hlés og Katla í íþróttahúsi staðarins

Bingóstjórarnir Matta og Hlédís

Fyrir grettukeppnina

Gleðin í hámarki

Þeir sem sofnuðu fyrstir...vöknuðu svona daginn eftir!

Bless í bili