Hamingjan er hér

Sem liður í tilraun minni til að faðma heiminn og fá útrás fyrir allt þakklætið og gleðina sem fyllir mig núna, koma hér nokkur orð: Þar sem síðasta færsla endaði í tilvonandi og æsispennandi nokkurra klukkustunda legu í skanna er rétt að byrja þar sem hún endaði. Í skannann fór ég. Búin að byrgja mig upp af hljóðbókum sem þið, gersemarnar mínar, voruð búin að útvega mér og hóf ég ferlið með því að velja mér eina álitlega... Brynhjarta eftir Jo Nesbo. Ef ég myndi einhverntímann nota toppstykkið til að hugsa, hefði ég kannski áttað mig á því að ég hefði ekki getað valið mér óheppilegri bók, áður en ég lagðist og lét óla mig niður í skannann sem var staðsettur fáa sentimetra frá trýninu á mér og niðrá tær. Lýsing: Brynhjarta er það ástand þegar manneskja er grafin undir svo miklu fargi að álagið á brjóstkassann er slíkt að hún nær ekki andanum. Með brynhjarta er hægt að lifa í fjórar mínútur. Á móti mér tók brosandi geislafræðingur sem iðaði af spenningi að segja mér frá þeim góðu fréttum að bilaði armurinn á skannanum væri dottinn inn. Við gáfum hvor annarri fæv og drifum okkur í verkið. Það er skemmst frá því að segja að þessa tæpu 4 klst sem ég lá í skannanum var armurinn að detta út og inn og reglulega tilkynnti samherji minn mér stöðu mála. Þetta var farið að minna á þegar Samúel Örn Erlingsson datt inn og út af alþingi eina kosningavökuna... "Nú er hann inni...ahhh, nei nú er hann dottinn út!" Þetta hafðist þó allt á endandum og í gær fékk ég gleðisímtal frá lækninum um að engar sjáanlegar frumur væru að gera sig líklegar til að mynda fleiri æxli og því taldi hann ekki ástæðu til að senda mig í geislajoð. :) Ég finn hvernig ég nálgast jörðina á ný og því ætti þeim ykkar sem hringduð í mig í gær að vera óhætt að gera það aftur við tækifæri, ég lofa að skríkja ekki á ykkur aftur ;)!

The Neverending Story

Mér er tjáð að þarna úti sé fólk að hugsa til mín og þykir mér vænt um það. Takk, þið vitið hver þið eruð ;) Aðgerðin er búin og tókst vel að sögn lækna. Ég er öll að koma til, saumarnir farnir og krúttlegt ör búið að bætast í safnið. Þessa dagana er ég í rannsóknum (og lítilli meðferð) sem miða að því að hjálpa læknum að meta hvort ég þurfi í áframhaldandi meðferð og af þeim sökum hef ég verið eins og grár köttur á hinum fjársvelta Landspítala undanfarið. Það er óþarfi að tíunda ástandið í heilbrigðiskerfinu hér á hálfdauðu bloggi á alnetinu, við ættum öll að vera meðvituð um stöðuna en mér tekst samt alltaf að verða jafn hissa þegar ég rekst á veggi í þessu ferli mínu. Ég vissi að von var á lyfjum fyrir mig að utan og beið og beið (og beið) eftir símtali. Þegar það kom ekki eins og til stóð, hringdi ég í lækninn, fór sjálf á stúfana og náði í lyfið og labbaði mér upp á krabbameinsdeild til að finna einhvern til að sprauta því í mig. Heilbriðgisstarfsfólk er allt að vilja gert og því var það nokkuð auðsótt mál en þegar búið var að blanda lyfið kom að því að finna stað á deildinni til að komast afsíðis og fá sprautuna. Þrátt fyrir mikla leit fannst ekki autt skúmaskot í næði, svo blóðrjóður hjúkrunarfræðingurinn benti mér á að fylgja sér inn á skrifstofu læknis sem var í óða önn að senda tölvupóst og tala í símann. Hann gaf bendingu um að honum væri sama þó við kæmum okkur fyrir þarna hjá honum og þannig atvikaðist það að ég girti niður um mig brækurnar og fékk hjúkku til að sprauta mig í rassinn inni á skrifstofu hjá grunlausum lækni! Aftur sat ég andspænis blóðrjóðum heilbrigðisstarfsmanni í dag sem sagði að annar armurinn á skannanum sem ég fer í á föstudaginn væri bilaður og af þeim sökum tekur helmingi lengri tíma að skanna mig en annars. Ég má búast við svona 5-6 klst. þar sem ég er óluð niður og hálfbilaður skanni sér um verkið. Slæmu fréttirnar eru þær að ég má ekkert hreyfa mig á meðan. Góðu fréttirnar eru þær að ég má hlusta á hljóðbók, svo nú leita ég til ykkar um hugmyndir af góðum hljóðbókum fyrir föstudaginn og/eða hvar sé hægt að nálgast þær.... Að þessu sögðu langar mig koma þeim skilaboðum áleiðis til frúarinnar í Hamborg að ég veit sko alveg hvað ég myndi gera við peningana sem hún gæfi mér! -Lifi Landspítalinn- P.s. Eins og sjá má kann ég ekki ennþá á Enter-takkann á þessu bloggi.

Kreppukrabbi

Ég er að gera mitt besta til að tapa ekki gleðinni, en hér kemur samt smá raus: Ef einhver hér er að hugsa um að þróa með sér æxli, er mín ráðlegging til hans að bíða fram að næsta góðæri.. Nú hef ég leiðinlega góðan samanburð á samskonar meini með átta ára millibili og gerði í einfeldni minni ráð fyrir að lækningaferlið væri svipað nú. Það er klárt mál að fumlaus og ákveðin vinnubrögð læknanna gerðu það að verkum að ég fann aldrei fyrir óöryggi þegar meinið kom fyrst upp. Mikil samvinna ríkti milli lækna, tæki og tól voru til staðar og virkuðu og fólk tók upp símann til að koma skilaboðum áleiðis. Það er skemmst frá því að segja að nú eru bráðum fimm vikur síðan ljóst var að eitill í hálsinum á mér var farinn að hegða sér óeðlilega. Frá þeim degi til dagsins í dag, með tilheyrandi ástungum, blóðprufum, skoðunum og tímagjöfum hefur enginn heilbrigðisstarfsmaður hringt í mig. Ég hef í öllum tilfellum gefist upp á biðinni (og er þó þolinmóð kona ;) og hringt sjálf og leitað þeirra svara sem ég þarfnast. Nýjasta er að beiðni sem fór frá krabbameinslækninum til skurðlæknisins týndist í tvær vikur og kom ritarinn af fjöllum þegar ég kannaði málið. Ég íhugaði að byrja þetta bara með búrhníf í hádeginu en nú er ég loksins komin með tíma! Fer í undirbúning á morgun og aðgerðina á þriðjudag :) Allar fótbrotsóskir vel þegnar! Yfir og út

I´m back

Þið sem hélduð að bloggið væri dautt, internetið bara bóla og ég laus við krabbameinsstúss! Ónei, allt er þetta sprellalæv og ég komin aftur hingað í Krækiberið. En áður en fólk fer að stofna styrktarreikninga, hjálpa mér yfir götu og velja sér arfgripi er rétt að taka fram að þetta þykir ekki mjög alvarlegt mein í krabbameinsheiminum og vilja læknar meina að þeir verði fljótari að ná því en Gunni (sem var þó ansi fljótur) að ná snuddunni hans Sigga upp úr klósettinu um daginn... -Við Viktor Hólm vil ég segja: Líklega er æxlið ekki nógu nálægt raddböndunum til að ég verði aftur Skrámur..en við getum alltaf vonað. -Við fylgjendur meistaranáms vil ég segja: Ég hef tvisvar farið í MA nám og í bæði skiptin fengið krabbamein eftir fyrra árið, er ekki ráð að stytta þetta bara niðrí eina önn? :Þ -Við nóvember vil ég segja: Víí hvað ég hlakka til að útskrifast geislandi af Lsp og valhoppa út í lífið. -Við ríkisstjórnina vil ég segja: Takk fyrir fjárlögin! Hlakka til að verða Eign þvottahúss spítalanna upp í innlagnarskuld. -Við skurðlækninn vil ég segja: Taktu bara þinn tíma, það er ekki eins og ég sofi með símann undir koddanum af ótta við að missa af símtalinu... -Við þá sem kunna almenniega á enter takkann vil ég segja: Hjálp, ég kann ekki að gera greinarskil á þessu bloggi! Bæjó í bili þó

?

If we are all God's children, what the hell is then so special about Jesus?

Stiklur úr miðvikudegi í lífi Krækibers

Kl. 06.15: Krækiberið snýr sér á hina hliðina eftir andvökunótt... geeetur ekki farið í ræktina. Sendir Hlédísi sms og sofnar aftur

Kl. 07.55: Krækiberið vandar sig sérstaklega í beygjunni þar sem það klessti aftan á gamlamannsbíl fyrir nokkrum dögum, en er samt að flýta sér í vinnuna

Kl. 14.00: Símtal við Arndísi sem litast af því að Krækiberið heldur á þeirri stundu að það sé á leiðinni í nefnda rækt eftir vinnu

Kl. 15.45: Örlagaríkt símtal við syss þar sem Krækiberið tekur að sér að skoða og meta húsgögn sem syssið sá auglýst til sölu í Fréttablaðinu. Syssið hafði talað við auglýsandann sem reyndist vera frá Tælandi og tala mjög bjagað og því vissi syssið engan veginn hvar söluvarningurinn var til húsa. Á þessum tímapunkti héldu syssið og Krækiberið þó að um væri að ræða húsgagnaverslun með fjölbreytt úrval húsgagna

Kl. 16.16: Krækiberið náði í "sölukonuna" fyrir utan Hallgrímskirkju, þær dóla saman í fjögurumferðinni í átt að Hafnarfjarðarhöfn

Kl. 16.30: Tvær grímur eru farnar að renna á Krækiberið sem nú áttar sig á því að sölukona þessi er ekki aðeins að selja húsgögn, heldur auglýsti líka eftir manni handa tælenskri vinkonu sinni..og samkvæmt henni: "Íslenskir menn vilja bara leika, ekki giftast"!

Kl. 16.40: Krækiberið verður vitni að merkilegu samtali sölukonu og væntanlegs biðils vinkonunnar og aðspurð um aldur kvonfangsins sagði sölukonan þrjátíu.................................................................og átta ..eða fjörutíu, var ekki alveg viss. Þegar hún vissi aldur biðilsins ljómaði hún og sagði alveg tilvalið fyrir hann að fá sér 42 ára konu, því nú mundi hún aldurinn

Kl. 16.55: Krækiberið og sölukonan renna inn á gámasvæði Hafnafjarðarhafnar og bisa við að opna gám, og þegar það loks tekst hendist sölukonan af stað til að pissa á bak við næsta gám og skilur Krækiberið eitt eftir við gáminn sem allt eins gat verið fullur af þýfi

Kl. 17.15: Krækiberið veit ekki hvort það eigi að hlægja með eða gráta þegar sölukonan skýrir skellihlæjandi frá barsmíðum sem hún varð fyrir hér á landi þegar hún var nýflutt

Kl. 17.35: Krækiberið fær símtal frá Hlédísi sem, fyrir tilviljun, var í bílnum á undan, leit í baksýnisspegilinn og var merkilega lítið hissa þegar hún sá Krækiberið rúnta á Miklubrautinni með skellihlæjandi sölukonu í bílnum (þess má geta að oftast vita Hlés og Krækiberið um ferðir hvors annars)

Kl. 17.40: Sölukonan stígur úr bíl Krækibersins við Hallgrímskirkju og Krækiberið brunar heim á leið, klípandi sig í hendina öðru hverju...

Kl. 17.55: Krækiberið sígur í sófann heima hjá sér, öll ræktaráform komin í salt og ákveður með sjálfu sér að stuðla að því að framvegis geri það og fjölskylda þess öll húsgagnakaup í IKEA!

Líf í Bingóvöðvunum...

Úfffff...

Nú tilheyra hreyfingar á borð við; að setja hárið í tagl, veifa, klóra sér í/bora í nefið, setja á sig gleraugun, þvo sér í framan, skafa af bílnum o.s.frv. sögunni til!

Einhver gæti ályktað að þessi tímabundni hreyfingaskortur minn væri tilkominn af högginu sem ég fékk af því að bomba aftan á "gamlamannsbíl" sem taldi góðan kost að snarbremsa fyrir framan mig, en ónei! Þessi sársaukafulla fötlun mín stafa eingöngu af öfgum í hreyfiþörf Mattheu. Ég ákvað sem sagt að nú væri tími til kominn að rísa upp úr eigin leti og leyfa heiminum að kynnast aðeins minni útgáfu af sjálfri mér. Ég slóst í hóp með hinni duglegu Hlés minni í lyftingasal World Class og í dag er ekki laust við að ég merki örlítið og viðkvæmt líf í bingóvöðvunum!