Að blogga í minningagreinastíl

Af því tilefni að Jens minn Tilsner er orðinn 29 ára og nálgast því brátt fertugsaldurinn, finnst mér við hæfi að minnast þeirra ára sem hann átti í blóma lífsins. Nú er lífsblómið að fölna og engin leið tilbaka!
Þegar okkar leiðir lágu saman í fyrsta sinn, náði þessi mikli öðlingur vel að fela fötlun sína, sem síðar átti eftir að verða honum fjötur um fót. Ég, í barnaskap mínum átti það til að biðja hann að segja álit sitt á förðun minni, fatavali eða öðru slíku og það gerði hann nokkuð skammlaust um hríð. Það var ekki fyrr en of seint að ég uppgötvaði að hann var litblindur og telst þar með til fatlaðra og má leggja í merkt stæði. Ég hins vegar sit eftir með sárt ennið, bleikan varalit og fjólublá pils...og hélt að ég væri töff!
Ekki er auðvelt að sjá hversu gamall Jens minn er, eða Héðinn eins og hann var að lokum nefndur.
-Líkamlega er hann ekki deginum eldri en 28 ára!
-Málfarslega gæti hann verið bekkjarbróðir Jónasar frá Hriflu
-Tannlæknaskýrslur sanna að stellið er varla ársgamalt, enda alltaf að byggja og bæta tanngarðinn
-Peningalega... koma tímar og koma ráð

Njóttu þeirra 29 ára sem eftir eru elskan mín og til lukku með daginn (upphafið á endinum;)

Gísli mágur minn og Gummi vinur eru líka afmælisbörn dagsins en þeir eru staddir ásamt Þráni og pabba í Englandi á Liverpool-leik.
Til hamingju!