"Ég var aldrei send í sveit"...

..var boðskapur menningarnæturgjörnings Diljáar vinkonu minnar fyrir rúmu ári síðan. Nú er svo komið að ég þarf að senda syni mína í sveit. Já, þeir Hrollaugur Bósi og Jónas annar munu yfirgefa öryggi heimilis síns (fara að vísu með búrið með sér) um páskana og verða í pössun hjá móðursystur sinni og fjölskyldu. Ástæðan er sú, að ég þarf að leggjast inn á spítala og geislavirkja mig aðeins upp!
Læknarnir mínir vilja fullvissa sig um að allt kvikt sé dautt í hálsinum á mér og telja þann kost skástan að loka mig af inni í einangrunartjaldi á sjúkrastofu og láta mig gleypa geislajoðpillur til að ég lýsi í myrkri. Stökkbreytingum verður vonandi haldið í lágmarki en í ljósi heppni minnar undanfarin ár, má ég alveg eins eiga von á því að vakna með brjóst á enninu ;)
Ég má ekki taka lyf í mánuð fyrir innlögnina, og vildi læknirinn meina að síðari 2 vikurnar gætu orðið soldið erfiðar...
Þannig að, góðir hálsar (ég telst nú seint til þess hóps), í páskafríinu verð ég sennilega með bjúg, munnþurrk og skapsveiplur sem gætu mælst á jarðskjálftamælum í verstu hviðunum! Allt sem ég segi eða geri á þessu tímabili má alls ekki nota gegn mér :)