Ég sakna...

Hlédísar minnar svooooo!!

It´s alive!

Hún Una mín er þrír og núll í dag og vil ég senda allar mínar hamingjuóskir til hennar, sem nú er stödd í London baby! Hipp hipp húrreiiiiii

Já nú settist eymingjabloggarinn Matthea loksins við tölvuna og ákvað að láta í sér heyra, eftir dálitla fjarveru.

(Áður en ég held áfram langar mig að þakka ykkur öllum fyrir komment og fyrir að hugsa til mín, en ég er sem sagt sprellalæv og þjáist ekki af öðru en ritstíflu og flensu).

Þegar ég ætlaði loks að skella einhverjum orðum inn á síðuna mína, er bara búið að breyta öllu kerfinu og ég þurfti að endurnýja allt heila skráningaferlið..mjög skýr skilaboð um að ég hafi dissað bloggið í smá tíma. Leið soldið svona eins og ég væri búin að klæða mig upp og væri á leiðinni á Sportkaffi þegar ég kæmist að því við dyrnar að það væri sóóó yesterday og væri búið að skipta oft um nafn síðan...

Well, ég er allavega hingað komin aftur, þó að það hafi nú verið freistandi að bíða aðeins með það því hann Þórir minn ætlaði að fletta því upp hvað vinahandbókin segði um svona eymingjabloggara, en þar sem hann er staddur í Kanada, veit hann kannski ekki að einn ákveðinn vinur okkar í danmörku keypti allt upplagið af bókinni og tróð því þversum uppí rassgatið á mér... var e-h ósáttur við ákvæðið þar sem fleiri vinum er bannað að flytja til útlanda..en já, það hefði verið gaman Þórir minn að hitta þig, hvað þá gramsandi í sunnanendanum á mér ;)

Þegar ég bloggaði síðast var ég svo upprifin og kát yfir að komast út í hversdagsleikann á ný, að ég tók alls ekki eftir því þegar flensuviðurstyggðin læddist upp að mér og kolfelldi mig daginn eftir að ég kom heim af spítalanum..já og svo voru gluggarnir teknir úr íbúðinni hjá mér vegna framkvæmdanna og neglt fyrir, ég er sem sagt konan sem er dæmd til að vera í einangrun.

Ég tók flensuna mjög skipulega, byrjaði á öllu sem byrjar á stafnum H : Hálsbólgu, hita, hlustaverk, hausverk, hósta... og svo tók ég bara allt stafrófið í veikindum og eymingjaskap eftir það!

En margt skemmtilegt hefur alveg líka gerst í mínu lífi þó að ég hafi soldið tileinkað þessa mánuðina veikindum og heilsufarsveseni.

Ég fór á þorrablót fyrir vestan. Mjöög gaman allt saman, dansaði í fyrsta skiptið við Gunna minn og í kjölfarið var gert þegjandi samkomulag okkar á milli að við færum á dansnámskeið við fyrsta tækifæri.

Hér er búið að skipta um alla glugga nema einn (alveg satt, þó Júlía haldi því fram að það séu ekki rassgat framkvæmdir í gangi í blokkinni minni, ég noti þetta bara sem afsökun til að þurfa ekki að bjóða í saumó ;)

Þrásinn minn er að verða búinn með grindina á húsinu þeirra Æsu, og stefnan er að reisa það á morgun.

Ég er búin að fara í matarboð og kaffihúsaspjall með saumaklúbbnum mínum Sleik, sem er loks sameinaður eftir að Diljá flutti aftur heim til Íslands. Já og skemmtistaðurinn Boston er hið íslenska svar við Englinum okkar í Árósum, sem sagt aðal hýsill saumaklúbbsins Sleiks.

Jæja, komið að því að tékka hvort þessum línum sé publishað eins og á gamla bloggernum.. ef þetta hins vegar hverfur þá geta nágrannarnir þakkað fyrir að hér sé neglt fyrir gluggana..;)

Í dag er dagurinn

-sem ég kom heim úr einangrun
-sem Arnfríður Mára skellihló að ömmu sinni í fyrsta skiptið
-sem ég pantaði mér tíma í plokkun og litun, klippingu...
-sem ég hef beðið eftir í 4 langa daga
-sem ég lofaði lækninum mínum að hafa engar áhyggjur og drífa mig út og lifa lífinu
-sem ég sá fallegasta blómvönd í heimi standa á stofuborðinu mínu til að taka á móti mér
-sem kærastinn minn fær stórt knús fyrir blómvöndinn
-sem ég kann næstum að meta hið "heimilislega" hljóð í borvélum og hamarshöggum fyrir utan blokkina mína
-Ath NÆSTUM
-sem íslenska handboltalandsliðið tryggir sér keppni um 5.sætið
-sem allt er betra en mig minnti

já í dag er svo sannarlega dagurinn :)

Sííííðasti dagur einangrunar

Þó að ég ætti mjög fjöruga og skemmtilega æsku, komu upp stundir þar sem mér leiddist ógurlega og þurfti að finna leið til að drepa tímann.
Við Þráinn þrættum um það lengi hvort það væru 53 eða 56 stjörnur í loftinu á Staðarstaðarkirkju og eins vorum við búin að koma okkur upp kerfi til að telja götin í loftplötunum á tannlæknastofu Sigríðar á Selfossi.
Áðan fór ég í skann og velti því fyrir mér í leiðinni að ef þessi skanni virkaði eins og sá sem ég er að nota í vinnunni uppí ráðuneyti, þá væru til möhöörg eintök af mér því mér finnst eins og ég sé alltaf þarna..hmmm..
Allavega, nú þurfti ég enn og aftur að liggja grafkyrr og óluð niður á bekk. Um leið byrjaði mig auðvitað að klæja en til að forðast að hugsa um það leitaði ég ráða til að drepa tímann.
Mér fannst fyrir neðan mína virðingu og ég löngu vaxin uppúr því að nota sömu aðferðir og í "gamla daga" svo ég reyndi að skotra augunum á skannann til að sjá vísindalegar tölur um myndatökuna, eða að pæla í verkfræðinni á bak við allt þetta skanna dæmi...
Það er skemmst frá því að segja góðir lesendur að það er 61 rim í ljósakrónu flúorsljósinu fyrir ofan skannann niðrí ísótóparstofu LSP!

Geislavirkur andskoti

Það sem varð til þess áðan að ég stóð hér í glugganum mínum, skríkjandi af kátínu var hann Gulli minn. Hann ávað að berja vinkonu sína augum og renndi hér í hlaðið og tókst ætlunarverk sitt...barði mig augum. Það sem meira var þá tók hann sína útgáfu af gjörningnum "Geislavirkur andskoti" sem var í vinnslu í síðustu geislun minni. Hann gekk hérna um túnið eins og vélmenni og ég er viss um að ég var ekki sú eina sem skríkti, heldur líka ábyggilega deild 12E, 13E og 14E ef því er að skipta. Takk fyrir okkur Gulli gullmoli

(nýjustu tölur frá Indlandi herma reyndar að þar í landi sé gjörningurinn Geislavirkur andskoti einnig í vinnslu, en varla er hægt að ætlast til þess að hann berist hingað fyrir utan gluggann minn fyrir frelsisdaginn mikla, fimmtudaginn)

-Og þúsund þakkir fyrir símtöl, komment, sms, pósta ofl.. ég á svooo gott fólk! Þó að íslensku handboltastrákarnir séu kannski strákarnir okkar, þá eruð þið fólkið mitt!!
ójá

Magasár

Já ykkur get ég sagt að ef þetta geislajoðferli drepur mig ekki (sem það gerir auðvitað ekki) þá dey ég úr spenningi yfir þessum leik!!!
Váááá hvað þetta er spennandi. Nú er gaman að vera íslendingur. Veit af Írisi minni einni á bar í Köben að naga á sér táneglurnar, komin í rauðvínið að hvetja sína menn!
Ég hins vegar æði hér um í kompunni minni og garga reglulega, eflaust hafa aðrir sjúklingar á deildinni getið sér um það af hverju ég sé í einangrun...
úfff.. framlengingin að hefjast!

Gott að þú sleist þetta krabbamein úr þér...

...sagði Katlan mín litla við mig í símann áðan. Einhver hefur verið að upplýsa hana um ástæður þess að ég gæti ekki verið í Reykjakoti núna og knúsa alla krakkana "mína" sem eru í pössun hjá ömmu og afa. Katla málar nefninlega svo einfalda mynd af heiminum og mér finnst það frábært! "Einu sinni var kúla í hálsinum á Möttu frænku, en nú er búið að slíta hana burt" segir hún eins og ekkert væri sjálfsagðara...enda er ekkert sjálfsagðara :)
Helsta breytingin frá því ég var hérna síðast er sú að nú hef ég ekkert að skrifa um :( Þetta er allt svo ótrúlega svipað og síðast, enda sama ferlið.
Hver nennir að lesa pistla eins og;
-"ég teygði höndina fram og kom við eitthvað hart og ávalt. Ég þuklaði á því góða stund...júbb þetta var þá gulrótin sem átti síðar eftir að rata beint í munn mér"..
-eða-
-"eftir að hafa velt þessu fyrir mér allnokkuð og lagt fyrir nefnd sem samanstóð af mér einni og yfirgefinni, ákvað ég að Lost væri málið, að Heroes þyrfti að bíða betri tíma fyrst RUV og Skjáreinn gátu ekki séð sóma sinn í að hafa sinn hvorn sýningartímann á þessum frábæru þáttum"...
Niiiii, enginn nennir að lesa svona eitthvað. En þó get ég upplýst ykkur um það, að áðan fékk ég að taka inn skjaldkirtilshormónin mín í fyrsta sinn síðan á jóladag og það urðu svo sannarlega fagnaðarfundir. Ég brosti til þessara gleðipilla, blikkaði þær og gleypti svo með bestu lyst! Og gott ef hjartað fór ekki að slá örlítið í kjölfarið.
Gunni minn kom áðan í heimsókn til mín. Hann stóð fyrir utan gluggann minn í gott korter og spjallaði við mig á meðan ég teygaði að mér andrúmsloft hinna frjálsu (tíhíhí) Næst þegar hann kemur ætlar hann að kasta upp til mín Subway, vííí!
-Í gær átti ég frábært msn-spjall við Héðinn, Ásdísi og Hlédísi. Við erum öll stödd í sitt hvoru landinu að gera ólíka hluti. Héðinn er á leið til Oslóar í dag og fer svo á ráðstefnu fréttamanna um ESB til Brussel. Ég var að skora á hann að blogga um það, en hans dagsönnu rök fyrir hinu gagnstæða voru að hver nennti svo sem að lesa skrjáfaþurrt blogg um ráðstefnu um ESB. Við komum þá með þá tillögu að það yrði skemmtilegt blogg ef hann skrifaði á smámælsku. "Ráðþtefna um EEþþBé átti þjér þtað hér í Bruþþel"..haahaha
Næst blogga ég þegar e-h ótrúlega spennandi gerist, eins og þegar í ljós kemur hvort ég fæ mér epla-eða appelsínusafa með flatkökunni minni...ekki fara langt, spennandi blogg framundan ;)

Heim, geislavirka heim!!

Hæ hó.
Ég er komin aftur á stofu 12 á deild 11E á LSP við Hringbraut. Bara gaman að því. Þegar ég var að taka mig til í morgun með það markmið að hafa allt í sem smæstu umbúðum (sem má svo henda eftir einangrunina), fattaði ég að alvöru húsmæður safna krukkum til að sulta á haustin, en ég safna krukkum til að setja krem í fyrir einangrunarvistir!!
En já, vegna þeirrar staðreyndar að ég hef komið hingað áður í sama ferli, er eins og þeir sem öllu ráða hér finnist, að ég eigi bara að kunna þetta allt. Ef ég spyr, er horft á mig eins ég sé aldargömul húsmóðir sem segist ekki kunna að sjóða kartöflur! En þetta rifjast alveg upp og núna er ég komin með Layzboy líka..ekki ónýtt það!
Áður en ég mátti fara niður á ísótópastofuna voru nokkur formsatriði sem þurfti að ganga frá, þar á meðal langur spurnigalisti. Hin indæla kona sem sá um framkvæmd spurninganna spurði svo oft hvort ég væri kvíðin að ég var farin að kvíða fyrir að næsta spurning snérist um kvíða. Alveg eins og síðast, þá var svo mikil áhersla lögð á að sjokkið kæmi seinna osfrv að ég þorði varla að segja að ég væri í meira sjokki yfir sjokktali þeirra en yfir æxlinu í hálsinum á mér!
Well þegar kom að því að fara niður, fékk ég sjokkið! Jább, innanhúsarkitektinn sem sér um fataval mitt á meðan ég ligg hérna, gleymdi alveg að gera ráð fyrir niðurþröngu föðurlandi og sokkum. Þar sem ég var í þann mund að þramma niður um hæð á spítalanum sætti ég mig nú ekki við það og BAÐ ÞVÍ UM förðurlönd (ath ekki einusinni bara í eintölu) til að hylja mesta bjúginn á ökklunum ;)
Já en þetta verður eflaust fljótt að líða og nú er ég bara að vona að iðnaðarmennirnir sem eru að gera við blokkina mína, drífa það af að skipta um glugga því ég veit margt girnilegra en að koma heim eftir 4 daga einangrun, beint í íbúð þar sem búið er að taka gluggana úr og negla fyrir gluggana!! Já ég lifi á ystu nöf ;)
Góða nótt

Heimspekilegar pælingar

Björk 8 ára: Hvernig ætli geislavirkt joð sé á bragðið?

Jökull, alveg að verða 4 ára: Hmmm.. hvernig ætli geislavirkt Bé sé á bragðið??

Launahækkun fyrir nektarmódel!!!

Þó ég hafi nú verið alklædd í þetta sinn, fannst mér eins og ég finndi til samkenndar með nektarmódelum sem þurfa að vera í sömu stellingunni í ákveðinn tíma til að málarar geti nú dregið upp allar þeirra línur...
Ég vaknaði kl átta í morgun í þeim tilgangi einum að tæma úr microlaxtúbu í óæðri enda minn! Já einusinni fannst mér verst að þurfa að vakna til vinnu, en þetta er sem sagt verra. Well þegar ég var orðin gljáfægð að innan, henti ég mér í sturtuna og var að klára sjampórútínuna þegar ég fékk sterklega á tilfinninguna að einhver væri að horfa á mig.. júbb, pólverji á svölunum sem hafði haft gott útsýni yfir "svalirnar" á mér þar sem ég beraði mig í sturtunni, hann sá nú í iljarnar á mér.. vá hvað það verður gott þegar þessar framkvæmdir á blokkinni verða búnar!
Þegar ég kom upp á spítala lagðist ég á þvengmjóan bekk og var óluð niður sem fyrr! Þar átti ég að liggja næstu 2 tímana hreifingarlaus..=samkenndin með nektarmódelunum sem mega ekki hreyfa sig í X tíma. Merkilegt hvað manni klæjar alltaf einhversstaðar þegar maður má ekki klóra sér.
Niðurstaða læknanna eftir þetta mini-geislajoðsferli mitt er sú að myndirnar úr skannanum komu ágætlega út, en blóðprufan ekki eins, svo þeir vilja loka mig aftur inni! Já, ég fer sem sagt aftur í geislajoð á mánudaginn með tilheyrandi einangrun og skemmtilegheitum.
Þetta var vissulega ekki besta niðurstaðan, en alls ekki sú versta heldur. Ég þarf bara að þrauka lyfjalaus í nokkra daga í viðbót. Er sennilega búin með tárakvótann minn (búinn að vera erfiðust seinni hluti lyfjaleysis), fólk er orðið vant úfnu konunni á göngum skólans sem hvæsir ef e-h kemur uppá og svo er auðvitað ágætt að hægt sé að nota þetta lyfjaleysi til að joða mig, ég er viss um að ég þoli annað lyfjaleysisferli í bráð ;)
Ég verð inni fram á fimmtudag og svo í geislandi afslöppun hér heima fram yfir fyrstu helgina í feb. Svvoooo byrjar líf mitt á ný og ó, hvað ég hlakka til!!
Ef einhver góður lesandi hér veit um bók sem nauðsynlegt er að lesa þegar maður hefur tíma, þigg ég með þökkum ábendingar, því þarna hef ég tíma og ekki væri verra að geta drepið hann með lestri góðra bóka!!
Óver end át!

Hlés mitt á afmæli, afmæli á mitt Hlés!

Í dag er Hlédísin mín 27 ára og heldur upp á það með ræpu í 14 klst. rútuferð á Indlandi. Ég væri til í að hún væri frekar hér hjá mér!
Þegar ég er döpur hugsa ég stundum um það þegar við Hlédís vorum að labba niður Laugarveginn eitt sumarið og þá mætti okkur vesæl vespa. Hlésið afrekaði það að stökkva hæð sína í loft, slengja veskinu sínu í ruslatunnu og vekja sofandi barn í nærliggjandi bíl (mamman var ekki kát), brjóta nögl og prumpa í leiðinni. Þetta fannst mér fyndið! Allar mínar bestu óskir til þín elsku Hlé, hlakka til að fá þig heim aftur.

Mín ástkæra Joð...

...skellti sér í það að fjölga mannkyninu í gær!
Þetta er í annað sinn sem hún tekur að sér þetta hlutverk, og í þetta sinn kom lítill stráksi í heiminn á no time!
Það er ekki laust við að hin lyfjadofna og lífsmetta (þessa dagana) vinkona hennar, ég, hafi fundið hjartað slá smá á ný, en það getur líka bara verið högg frá serbneskum smiði sem hangir öllum stundum á svölunum hjá mér..
En allavega er ég ó svo glöð og stolt af stepplunni minni!
Vei vei vei!!!

Afmælis"barn"dagsins

er hann Gunni minn!

Kallinn hellti sér inn í fertugsaldurinn með massa matarveislu í gærkveldi sem samanstóð af humri, lambi og eftirrétti kjellunnar (þeas tobleronebombunni minni).
Já nú er þessi elska orðinn eldri en ryk og er það bara vel!
Til hamingju með þrítuginn gamli minn :)

Gleðilegt nýtt ár

og takk fyrir það gamla!
Ótrúlegt alveg að 2007 sé komið, það liggur við að það sé mjólk í ísskápnum sem rann út árið 2000, þetta er svo rosalega fljótt að líða allt saman.
Ég er soldið hrædd um að bloggandinn sem yfirgaf mig seinnihluta þessa árs, sé ófáanlegur til að koma tilbaka. Þegar ég er löggst upp í rúm, með tölvuna í fanginu, tilbúin að upplýsa ykkur um e-h ótrúlegt úr mínu lífi eða annarra, heyrist bara suð í hausnum og allir angar eru utan þjónustusvæðis :(Hugsanlega er skýringin líka sú að ég er næstum hætt að sjá á skjáinn fyrir undirhökunni á mér, sem skyggir á flest allt þessa síðustu og verstu daga (ræktin, hvaða fyrirbæri var það aftur).
Í andartaks bjartsýniskasti ákvað ég að vinna uppí ráðuneyti í fríinu mínu frá skólanum. Jább, ætlaði að taka jólafríið með trompi og vinna allar þær stundir sem ég væri ekki að versla jólagjafir, baka, skreyta, skrifa jólakort eða sofa. Þetta fór þó svo að ég vann 2 daga, hengdi einn jólakertastjaka upp í loftið, bakaði ekki neitt, svaf lítið og öll jólakortin sem ég skrifaði eru ennþá í veskinu mínu, og ég bíð eftir að þau fljúgi af stað til réttra viðtakenda :) Ekki get ég kennt lyfjaleysinu um, því það hófst ekki fyrr en á jóladag!
En talandi um það. Einhverjir bíða spenntir eftir hormónasögum þar sem ég brest í söng við hin vandræðalegustu tækifæri eða skellihlæ að e-h sorglegu, en ekkert slíkt hefur þó ennþá gerst. Ég er samt frekar slöpp öll og finnst eins og síðasta lyfjaleysi hafi farið betur af stað. Er sennilega hægt að skella e-h skuld á jólin og þeirri óreglu á svefni og mataræði sem þeim fylgir. Þó vatnaði ég nokkrum tugum músa eftir spilakvöld með fjölskyldunni, öllum að óvörum og ekki síst sjálfri mér...alveg eðlilegt að eiga notalega spilastund með fjölskyldunni og halda upp á kósý stemningu með því að háskæla upp úr þurru (veit að þið haldið að ég hafi tapað og notað lyfjaleysið sem afsökun til að væla eins og frekur krakki, en neibb, tapaði ekki einusinni):/
Hef staðið mig soldið að því að ætla að gera allt í einu og ef það tekst ekki, vera þá svekkt út í sjálfa mig og með eilífðar samviskubit. Ætla að taka litlu 5 ára gömlu frænku mína til fyrirmyndar sem tjáði mér, þegar við lágum uppí rúmi með nammi um jólin, að skoða Andrésblöð, að það væri henni ofviða að hætta að vera pirruð inní sér (á nýfædda systur sem fær soldið mikla athygli að mati stóru systurinnar)og hætta að bora í nefið í einu. Svo sleikti hún stundum hendurnar á sér þegar þær væru þurrar og hún vissi að það væri líka ósiður. Hún sagði við mig á alvarlegu nótunum að hún ætlaði fyrst að hætta að vera alltaf svona pirruð, svo að finna annan tíma til að hætta að bora í nefið..hitt kæmi svo enn síðar.
Þetta er mikil speki hjá krúttinu mínu og mætti ég sko vel taka hana til fyrirmyndar; að reyna ekki alltaf að gera allt í einu!
Hlédís er farin til Indlands! Ég eiginlega trúi því ekki. Hún og Sigrún eru farnar og koma ekki aftur fyrr en í maí. Ásdís og Héðinn fara svo á föstudaginn til London og Danmerkur, og Helga fer til Ástralíu um miðjan mánuðinn.. já hér verður feit, háskælandi og vinalaus eftirlegukind (Matthea) í hormónaflippi í lok janúarmánaðar :)
Jólin voru frábær og áramótin líka. Hafði hugsað mér að hafa þá pistla e-h lengri en nú er ég búin að hafa þessa færslu allt of langa til að e-h nenni að lesa hana, svo ég læt þetta duga.
Hafið það gott á nýja árinu

Lyfleysa

Hver man ekki eftir Síþreyttheu um páskana í fyrra sem höndlaði lyfjaleysi með því að sofna hér og þar..aaaðallega þar!
Þar sem örlögin fóru um mig mjúkum höndum síðast og enginn stór skandall átti sér stað í lyfjaleysinu, ákvað læknirinn minn að grípa inní og taka mig aftur af lyfjunum, nú á jóladag!
Ég á svo að fá smá geislajoðsýnishorn í janúar til þess að kanna stöðuna á skjaldkirtlinum (eða vonandi skjaldkirtilsleysinu)og fæ svo meðhöndlun í framhaldi af því.
Sem sagt mega gestir og gangandi aftur eiga von á því að ég gráti þegar ég ætla að hlæja, gleðjist óvart í stað samúðar þegar fólk gleymir hlutum (sorry Hlédís), kveiki á miðstöðinni þegar ég ætla að lækka í útvarpinu og klóri mér þegar ég þarf að hnerra!!
Já örlögin hafa aftur gefið mér hormónalegt frelsi til að láta tilfinningarnar sveiflast í óvæntar áttir, og koma þannig með æsispennu í líf mitt og minna nánustu (Gunni þunni verður þrítugur á tímabilinu, spennandi að vita hvernig hormónatryppið Matthea höndlar það;)
Á morgun hefst langþráð jólafrí...hipp hipp húrreiii, hipp hipp húrreiii, hipp hipp húrreiiiiiiiiiiii!

Eymingjabloggari...

Já, það er ég...og ég veit uppá mig skömmina. Ég hef enga afsökun fyrir letinni nema þá, að ég hef komist að því að það er svipað með bloggið og kynlífið, það er erfiðara að byrja aftur eftir langa pásu ;)
-London var æði!
Ásdís tók frábærlega á móti okkur og náðum við að taka allan pakkann á 5 dögum. Helsta ráðgáta ferðarinnar var baunin í vasa Hlédísar, við renndum okkur niður risa rennibraut á Tate safninu, Oxford street fékk sinn skerf af laununum okkar sem og barirnir í Camden Town. Við stilltum okkur um að kaupa 2m uppblásinn jólasvein með kóngavinki en tókst að klára sítrónurnar og sennilega myntulaufin líka á Old Street.
Sem sagt frábær ferð!
-Litla Víkurskottið okkar er formlega komin með nafnið Arnfríður Mára og af því tilefni skelltum við okkur öll fjölskyldan til Víkur um helgina. Þar gistum við eina nótt í flottasta gistiheimili þessa heims, Norður Vík, fengum tælenskan pottrétt a la Æsa, Gunninn minn galdraði fram humar, við ærsluðumst með krökkunum í íþróttasalnum í klukkutíma og vorum svo öll sléttgreidd klukkan þrjú þegar "presturinn skvetti vatni á litlu systur", eins og Katla orðaði það.
-Hvernig finnst ykkur Hörður Torfa standa sig sem James Bond?


-Ég er komin á "nýjan" bíl. Eftir að sölumaður mánaðarins hjá bílaumboðinu var búinn að selja undan mér hinn bílinn fyrir mistök, prenta út rangt bílnúmar og þ.a.l. næstum búinn að selja mér bíl sem var í fullri notkun annars eiganda, "gleyma" að segja mér að demparar væru ónýtir í bílnum, klikka á dekkjaumgangi sem hann var búinn að lofa, og týna öllum mottum úr bílnum..stökk hann af stað og náði í nýtt mottusett og slengdi þeim orðum svo framan í mig fullur sjálfstraust að hann klikkaði sko ekki á smáatriðunum...!
-Ég hef nokkrum sinnum verið spurð að því í vinnunni hvenær jólin komi..og hvar þau séu nú. Þegar ég segi að þau séu bara að bíða eftir því að koma, er ég spurð af hverju..já af hverju eru jólin að bíða eftir að koma, og hvar eru þau nú??
-Ég hef fundið fyrir því núna meira en nokkru sinni hversu vænt mér finnst um Ásdísina mína og allur minn hugur er hjá henni þessa dagana. Ég hlakka til að knúsa þig Físið mitt!
-Katla segist sleppa "nautunum" stundum þegar hún er að flýta sér með Faðir vorið (vorum skuldunautum) en ég sleppi þeim sko ekki í bænum mínum þessa dagana!
-Eftir að hafa fengið fleiri stig fyrir að flauta en syngja í Singstar, hætti ég mér út á hina grýttu leið söngsins í vinnupartýi á laugardaginn. Í miðju lagi ákvað tæknin að nú væri nóg komið og breytti um lag.. já ég fæ seint mína 15 mínútna frægð í sönglistinni eins og Herbert Guðmundsson!
-Bráðum ætla ég að blogga aftur

London baby!!!

Á morgun, á morgun!
...og Hlédís kemur með mér..víííí

Þessar litlu prinsessur...

...voru aðal ástæða þess að við Gunnar skelltum okkur til Víkur í Mýrdal um helgina.
Auk þess að knúsast í þessum krúttum fórum við í bíltúra, skoðuðum fiskeldi, útivistarsvæði, norðurljós og "leirdúfuskitteríuðumst" í fjörunni...jább er ekki frá því að ég sé að fullorðnast!

Hann Valdi koppasali...

...náði ekki upp á nef sér (enda vænn sultardropi á nefi hans) þegar hann komst að því í dag, að stundum notaði ég hjólkoppa úr Öskjuhlíðinni í föndur. "Ffffffföööndur".. voru viðbrögð hans og hann hrækti orðinu útúr sér (sultardropinn small í mölina við fætur mér). Samviskubitið hríslaðist um mig og ég lofaði sjálfri mér að safna þeim heillegu hjólkoppum sem á vegi mínum verða í framtíðinni og bæta í safnið hans Valda. Valdi vinur minn sagði að fólk væri eiginlega hætt að koma til hans, og nánast enginn hringdi núorðið. Hann er þó búinn að setja upp stórt skilti við veginn með símanúmerinu sínu (svo leit hann á símann svona til að tékka hvort væri nokkuð missed call síðan hann tékkaði síðast). Að lokum spurði hann mig hvort ég hefði nokkuð hent einhverntíman hjólkopp frá árinu 1950, hvort ég hefði gaman að fornbílum, sest upp í slíkan bíl eða þekkti e-h sem hefði áhuga á gömlum bílum, en áður en ég náði að svara, strunsaði hann í burtu, ákveðinn í að eyða ekki fleiri orðum í manneskju sem notar stundum hjólkoppa í föndur...FFFFFÖÖNDUR (hnuss)!

There is a crack in my wall

Þegar ég gekk út úr KBbanka í fyrra, mörgum peningum fátækari, datt mér ekki í hug að það yrði minn bani. Eða þeas það sem ég keypti fyrir þennan pening er að drepa mig. Hér fyrir utan eru pólskir iðnaðarmenn öllum stundum (og þá meina ég öllum stundum) að bora, pússa og saga. Já þeir eru á samning að gera bara e-h sem heyrist hátt í!
Það er hreinlega eins og þeir geri ekki ráð fyrir að fólk (ég) þarf sinn svefn á daginn. Arndís og Ási sem búa hér hjá mér þessa dagana, eru svefnlaus á næturvöktum því kyrrlátara er að leggja sig á umferðareyju á Miklubrautinni en inní svefnherbergi á Laugarnesveginum!
Pabbi kíkti við í dag, settist inní stofu og við þurftum að kallast á þó við sætum hlið við hlið! Hann tilkynnti fljótlega að hann ætlaði ekki að vera lengi í heimsókn.
Hlésin mín tók eftir sprungu eftir endilöngum stofuveggnum sem læddi sér áfram með stigmagnandi hávaða að utan. Jább allt lítur út fyrir að blokkin mín verði nokkuð vel pússuð og fín að utan, en allar líkur eru á því að hún innihaldi svefnlaust fólk með bauga og sprungna veggi að innan!